Blokschaar
Auteur: Karen Mee
Moeder
Knippen is voor elk kind een vaardigheid die flink geoefend moet worden. Voor Lin is dat nog weer een stuk lastiger. Door haar dyskinetische ongecontroleerde bewegingen is het een behoorlijk gevaarlijke onderneming. Nou vindt Lin knippen wel heel erg leuk. Gelukkig is er toch een manier om te kunnen knippen voor haar: de blokschaar.
We zitten aan tafel met een hele stapel papier voor ons neus. Van kranten tot bloemetjespapier, van witte vellen tot reclamefolders. ‘Die,’ zegt Lin terwijl ze wijst naar een stuk krant. Er staat een foto in de krant en die gaan we uitknippen.
Ik zet de schaar voor Lins neus. Met haar linkerhand kan ze op de bovenkant van de schaar drukken terwijl ze met rechts het papier er in kan schuiven. Ik begeleid daarbij haar rechterhand want dit is toch wel haar moeilijkste hand en een stuk vinger daarvan willen we toch maar niet missen.
Stukje voor stukje knippen we langs de rand van de foto. In opperste concentratie drukt Lin elke keer op de schaar wanneer ik zeg dat het kan (en veilig is).
Doordat de schaar uit zichzelf steeds weer open gaat en door zijn gewicht vrij stevig op tafel staat, zou het knippen met deze schaar ook met één hand kunnen.
Trots kijkt Lin naar haar uitgeknipte foto. Samen plakken we deze op een vel wit papier en Lin tekent er nog wat omheen. ‘Voor papa,’ zegt ze. En wanneer papa terug is van het boodschappen doen geeft ze hem heel blij haar knutselwerk. En daarbij vermeld ze nog even overduidelijk: ‘zelf geknipt, helemaal zelf!’
Helaas zit er aan het zelf knippen wel een prijskaartje maar het is wel een schaar die ze haar hele leven zou kunnen gebruiken. En daardoor vind ik de schaar het meer dan waard door de mogelijkheden die Lin hierdoor krijgt.
