Wiebelogen en ijsstokjes als lees-traktatie
Auteur: Tanja Damhof
Webshopeigenaar en moeder
Om niet alleen in snoep en zoetigheid te vervallen doen we hier altijd ook een traktatie ‘uit mijn winkeltje’.
Na een hoop wikken en wegen valt de keuze van onze drietal pas 7-jarigen op de wiebeloogjes.
Mijn eerste plan is: we maken voor ieder kind een klein zakje, met daarin een stuk of wat wiebeloogjes.
Maar ja, dat is ook wel weer een beetje saai en het zou er bovendien wat raar uit zien misschien, als traktatie.
Ik zou er eigenlijk iets leuks mee moeten verzinnen!
Dus brainstorm, brainstorm, kids naar bed en ik achter de computer.
Inmiddels heb ik een idee namelijk: ik ga een bouwplaat van een dobbelsteen op papier printen en er dan 21 oogjes bij doen. (Of een paar meer, voor de veiligheid).
Het knip-, vouw- en plakwerk kunnen de kinderen dan zelf doen.
Geinig toch, een dobbelsteen met wiebelogen?
Op internet vind ik al snel een gratis precies goed printvoorbeeld.
Dus ik duik enthousiast de knutselkast in, maar helaas: geen dik printpapier te vinden… Een rondje vriendinnen bellen, ’s avonds om 9 uur, levert niets op; niemand die 30 vellen gekleurd stevig knutselpapier voor me heeft….
De computer is nog warm, dus ik ga er maar weer achter zitten. Pinterest moet het oplossen.
Ik had door de tijd heen al wat dingen opgeslagen met wiebelogen, verspreid over mijn galerie. Onder het kopje ‘knutselen voor kinderen’ vind ik wat, maar ook bij ‘pijpenragers’ en ‘fijne motoriek’. Dat kan handiger, dus maak ik snel even een nieuw bord aan, met de titel: ‘wiebelogen, wackelaugen, googly eyes’.
pinterest: wiebelogen-googly-eyes-wackelaugen
Dat had ik eerder moeten beseffen, dat die gekke ogen ‘googly eye’s heten in het Engels! Dat zoekt een stuk makkelijker! Binnen no time heb ik 50 pins op mij nieuwe bord en weet ik ook wat de traktatie gaat worden: ‘googly eyes read alongs’!
Poppetjes van ijsstokjes, met wiebeloogjes. Je kunt er kleine theaterstukjes mee spelen, maar ze zijn ook te gebruiken als grappige leeswijzer! Om letterlijk je oogjes bij de woorden te houden.
Het idee om de poppetjes in een doos te steken komt van de grote zus van de drieling. (Die vervolgens ontdekt dat het ook ontzettend leuk is om met de doos in je handen in het rond te springen: de oogjes wiebelen dan allemaal en maken een grappig geluid.)
Zelf vind ik het een vrolijke, zinvolle, grappige traktatie, die ook nog eens heel goedkoop en makkelijk te maken is – dus helemaal geslaagd. Gelukkig vinden de jarigen dat de volgende ochtend ook, en gaan vol trots met de doos met lachgezichtjes naar school.
